શીતલીએ YouTube ચેનલ બનાવી….

આમ તો કાંય નો’તું પણ જેમ ઘણી વખત ગમેતે વસ્તુ આપણને કલ્પના પણ ન હોય એમ ગમે ત્યારે બને છે એમ શીતલીની YouTube ચેનલ બનાવવાની વાત પણ આમ અચાનક જ મારી સામે આવીને ઉભી રહી ગઈ.

તો વાત જાણે એમ બની કે….

રવિવારની એક શિયાળાની સવારનો સૂર્ય લોકસભામાં પારિત ટ્રીપલ તલાકના ખરડા પછીના મોદીસાહેબના હરખાતાં ચહેરાની જેમ ઝગારા મારી રહ્યો હતો. એમાંય કટ્ટરપંથી શરીયા કાનૂનના સમર્થકની અંધાધૂંધ વાણી-વિલાસ પેઠે શીતળ વાયરો વીંઝાતો હતો. આ ટ્રીપલ તલાકના બિલ પસાર થવાથી જેટલી તૃપ્તિ ભારતીય મુસ્લિમ-મહિલાઓને થઈ એટલી જ શાંતિ અને તૃપ્તિ મને તડકા અને પવનની લહેરખીથી થતી હતી.

આવી ઠંડી અને તડકાની ઉભય અનુભૂતિ કરતો હું મારા ફ્લેટના નાનકડા બગીચાના બાકળે બેસી રવિવારની પૂર્તિ વાંચી રહ્યો હતો ત્યાં જ ઉગમણી દિશામાંથી માણેકલટ જુલાવતી “ગુડ મોર્નિંગ જેબી” કહી શીતલી પધારી.

તેણે ચપોચપ પર્પલ કલરનું જીન્સ અને તંગ સફેદ ટીશર્ટ ટટકાર્યું હતું. મેચિંગ કાનટોપી પહેરી હતી. નમણી, રૂપાળી અને માંસલ દેહવાળી શીતલી સાઉથની કોઈ હિરોઈન જેવી લાગતી હતી!

“જય શ્રી કૃષ્ણ” મેં હસીને મદમસ્ત મીઠો આવકાર આપ્યો.

“આજ તો ટુ અર્લી! હેં ને?” શીતલી મને વહેલો આવેલ જોઈ નવાઈ પામી.

“હમમ… સવારના પહોરમાં ઘેર થતી ઠાકોરજીની મંગળા આરતીના ઘોંઘાટે ઊંઘવા ન દીધો એટલે વહેલો ઉઠી ગયો” મેં મારી વ્યથા ઠાલવી.

“ગ્રેટ..હેવ ટુ વેક અપ અર્લી…બાય ધ વે વોટ ઈઝ યોર રીઝોલ્યુશન ફોર અપ કમિંગ ન્યુ ઈયર ટ્વેંટી એય્ટીન?” મને બિરદાવી અનેરી મધુરપથી પૂછ્યું.

તેણે મને રમતિયાળ આંખે પારાવાર અહોભાવથી આગામી આવી રહેલી બે હજાર અઢારની સાલમાં શું પ્રતિજ્ઞા લેશો તે વિષે પૂછ્યું. યુવાનો અને સોશિયલ મીડિયામાં આ એક રસમ છે. જેવું નવું વર્ષ આવે એટલે લોકો કોઈ ને કોઈ પ્રણ જરૂર લે છે! ભલે પૂરું થતા કમરની કઢી થઈ જાય. નવાં વર્ષને આજના યુવાનો પહેલી જાન્યુઆરીથી ગણે છે! નહીં કે ગુજરાતી કેલેન્ડરમાં આવતો દિવાળી પછીનો દિવસ. લોકો પશ્ચિમી સંસ્કૃતિ સાથે પોતાની જાતને વધારે પડતાં સાંકળવા લાગ્યાં છે.

“ઓહ..મારા જેવા મધ્યમ વર્ગના લોકોને શું નવું અને શું જુનું! ઘર ચલાવવા માટે જરૂરી વસ્તું ખુટે નહીં એટલું મળી જાય એટલે ભયોભયો. મારે નવી કોઈ પ્રતિજ્ઞા લેવી નથી” મેં ગાલપચોલીયા થયા હોય તેમ મોઢું ફૂલાવી ઠંડે કલેજે જવાબ આપ્યો.

“ઓહ કમ ઓન, ડોન્ટ બી ફોર્મલ….કંઈક તો હશે જ, ડોન્ટ બી શાય…ટેલ મી પ્લીઝ. આઈ વાના નો ફ્રોમ યુ, પરહેપ્સ મને કઈ નવું જાણવા મળે.”

તે મારી પ્રતિજ્ઞાનો દર્દ ભર્યો ડોઝ લેવાં મક્કમ હતી.

“રીઝોલ્યુશન લાંબુ છે, તારી પાસે સમય છે?” મેં એને ટાળવા વધું એક પ્રયાસ કર્યો.

“યેહ…અફ કોર્સ આઈ હેવ, હું ફ્રી જ છું, ટેલ મી નાવ” આંખો નચાવતા તે અધીરાઈથી બોલી.

“મારા જેવા મધ્યમાં વર્ગના માણસને બીજું શું જોઈએ? રોજ રોજ મહામુસીબત કરતી વંઠેલ વસ્તુંઓ ઠીક થઈ જાય તે ય ઘણું છે” મેં મધ્યમ કદનો નિશ્વાસ નાખ્યો. પછી આગળ ચલાવ્યું, “મુખ્ય દરવાજાની બહાર એક ખીલ્લી નબળી પડેલી છે તેને નવી નાખવી જેથી કરીને ‘લાભ-શુભ’ લટકાવેલું તોરણ વારેવારે નીચે પડે નહી. પગરખાનું ખાનું લેવું છે જેથી મારા ફાટેલા તૂટેલા જોડા સંઘરી શકું અને પત્ની પાડોશી પાસે છોભીલી ન પડે. સેકન્ડ હેન્ડ સોફાના કવર બદલાવવા છે. ફ્રિજનો એક પાયો તૂટી ગયેલ છે જેને લીધે ફ્રિજનું બારણું ખોલવાથીય ફ્રિજ ઊપર રહેલી એક તાંબાની લોટી, ગોવિંદરાય બાવાશ્રીની છબી અને બીજી વસ્તું દોડધામ મચાવી નીચે પટકાઈ છે અથવા તો અસ્તવ્યસ્ત થઈ જાય છે! બે-ત્રણ પ્લગ બગડી ગયા હોવાથી મોબાઈલ ચાર્જિંગ પોઇન્ટ ખૂટી પડે છે તેમજ મારા શયનખંડનો પંખો ઘાણીનો બળદ ચાલતો હોય તેવો અવાજ કરે છે આ વર્ષે તો કોઈ સારા, સસ્તાં ઈલેક્ટ્રીશીયનને પકડી બધું રીપેર કરી જ નાખવું છે. બે નળમાંથી સતત પાણી ટપકે છે એને પોસાતો પ્લમ્બર બોલાવી બદલાવવા છે. નવો હપ્તેથી મોબાઈલ લેવો છે આ મોબાઈલમાં ટચ સ્ક્રીન બગડી ગઈ છે. ટૂથબ્રશનું સ્ટેન્ડ લેવું છે, બધા બ્રશ ટોઇલેટની ગેંડી ઊપર જ પડ્યા રહેવાથી પત્ની રોજ ચિડાય છે. આ વર્ષમાં પત્નીના મોબાઈલમાં પણ જીઓનું રીચાર્જ કરી આપવું છે…એ મારો ફોન લઈ રોજ પોતાનાં કામના ફોન કરે તે મને ગમતું નથી, મારું મોબાઈલ હોટસ્પોટ ચાલુ કરી તેનું નેટ ઊપયોગ કરે એ જોઈ મારો જીવ કોચવાઇ છે. ઉફ્ફ્ફ્ફ” હું ભારે હૈયે એક ધારું અંગુઠાથી જમીન ખોતરતા બોલ્યો.

પળભર શ્વાસ ખાવા રોકાયો, શીતલી મને બરાબર સાંભળી રહી હતી, તેની આંખોમાં વેદના છલકતી હતી. “અને હા…મારા આર્ટીકલ મેગેઝીનોમાં મોકલાવવા એક સારા અક્ષરે લખી શકે એવા મિત્રને શોધવો છે, મેગેઝીનોમાં પોતાનાં સ્વહસ્તે અથવા તો ટાઇપ કરી પ્રિન્ટ કાઢીને આર્ટિકલ મોકલવાના હોય છે. તું ટાઈપ કરી તારા ઘરવાળાની ઓફિસથી પ્રિન્ટ કાઢી હું કહું એ એડ્રેસ પર મોકલી શકે તો તારો ઊપકાર.” મેં માહોલ બનાવવા, તેને હસાવવા એક અંતિમ પ્રતિજ્ઞા કહીને મારું પ્રતિજ્ઞાપુરાણ પૂરું કર્યું.

“હા હા હા …સ્યોર આઈ વિલ ડુ, ટેલ મી એની ટાઇમ.” તે દિલમંજન હસી સહમતિ બતાવી, એક ચમચી ભરીને ખાંડ ભરાય તેવડો ખાડો ઉર્ફે ડીમ્પલ એના જમણા ગાલ પર પડ્યો. પછી અગસ્ત્ય ઋષિ જેવા ગંભીર ભાવ ધારણ કરી એણે કહ્યું. “બાય ધ વે ખુબ ટ્રેજડી જેવું રીઝોલ્યુશન તમારું! સેડ બટ ડેમ ટ્રુ ફોર એવરી મિડલ ક્લાસ ફેમીલી.”

“મારી કથા તો તે સાંભળી, હવે તારું રીઝોલ્યુશન શું છે એ કહે જોયે.” મેં મમરો મૂક્યો.

“યુ નો, સોશિયલ મીડિયા પર આ વર્ડ ઘણા ટાઇમથી સાંભળી….આઈ થીંકીંગ વેરી ડીપલી. મારે આ વર્ષે સમથિંગ ક્રિએટીવ કરવું છે. તમારી જેમ લખવું છે ઓર ડાન્સિંગ, સિંગીંગ સમથીંગ એક્સ્ટ્રા ઓર્ડીનરી યુ નો, સજેસ્ટ મી પ્લીઝ?” અદબવાળી, કીકીઓ અને ખભા નચાવતા મારી સલાહ લેવાં એણે પૂછ્યું.

“હમમમ” મેં આંખ બંધ કરી થોડું વિચાર્યું. તેની સામે એક નજર ફેંકી કહ્યું, “તારા જેવી મનોરમ્ય કન્યા એ એક YouTube ચેનલ બનાવવી જોઈએ”

“ઓહ રીયલી? કેન આઈ? ગાળો પડશે તો?” શરમથી તેની કાનની બૂટ પર લાલાશ તરી આવી.

“હાસ્તો, ગાળો ખાધે ક્યાં ગુમાળા થવાના! સ્ત્રી અવતાર એટલે કાયા અને માયાનો શુભગ સંગમ….તમારા જેવા લાવ્યણ નીતરતા ચહેરા ધરાવતાને લોકો YouTube ઉપર મોતીડે વધાવી લે…. કઈ પણ બોલો, કહો, અપીલ કરો લોકો માની જ લે, તમારા વખાણ જ કરે.” મેં એને પાનો ચડાવ્યો અને સોશિયલ મીડિયાનો મારો અનુભવ કહ્યો.

“YouTube ચેનલ?? આર યુ સ્યોર?” તેણે શંકા જતાવી.

“હાસ્તો”

“ડન…YouTube ચેનલ બનાવીએ. સજેસ્ટ મી સમ ઈન્ટરેસ્ટીંગ નેમ” તે પોમાઈ ગઈ, મેં આંખો બંધ કરી ઊંડો વિચાર કર્યો અને એક સુચન કર્યું.

“તારી YouTube ચેનલનું નામ સોડા વિથ શીતલી કેવું રહેશે?”

“પરફેક્ટ…હેય્ય્ય્ય નોટ શીતલી, ઈટ મસ્ટ બી ‘સોડા વિથ શીતલ’” તે આનંદથી ઉછળી, માણેકલટ ઝુલાવી ઉપરછલ્લો છણકો કરીને બોલી.

મને શીતલીમાંથી શીતલ કરવાની શીતલીની વાત પરથી સંજયલીલા ભણશાળી યાદ આવી ગયા. તેણે પણ કરણીસેનાની ભાઠાવારીના ડરથી પોતાની ફિલ્મ પદ્માવતીમાંથી ‘આઈ’ હટાવી પદ્માવત કરી નાખ્યું છે!

“સોડા મંગાવતા હો તો મારા હાટુ આદું ફૂદીનાવાળી મંગાવજો, શિયાળામાં નયરવી, ખોટી વાત છે મારી?” પ્રકોપકાકા એ અચાનક પ્રવેશી અમારા મેનકા, વિશ્વામિત્ર નાટકના પ્રવેશ પર પડદો પાડ્યો.

“કાકા, જસ્ટ મિનીટ, અમે એક ઈમ્પોર્ટન્ટ સબ્જેક્ટ પર ડિસ્કસ કરી રહ્યાં છીએ” શીતલી એ કાકાને અટકાવી ટપાર્યા.

મારી તરફ જવાબની આશાસહ જોયું એટલે મેં આગળ વધાર્યું. “ઓકે, આવનારી YouTube ચેનલનું નામ સોડા વિથ શીતલ પણ ચાલશે, સારુ નામ છે.”

તે મૂંઝવણમા પડી. મને વધું એક પ્રશ્ન પૂછ્યો, “સબ્જેક્ટ? મેઈન વસ્તું તો નક્કી જ નથી કરી આપણે!”

તેણે એની YouTube ચેનલ માટે આપણે ઉચ્ચારી મનેય સંડોવ્યો એટલે હું જરાક ઝંખવાયો.

“જો પેલો બહાદુર.” મેં અમારા ફ્લેટનું આંગણું વાળતો બહાદુર બતાવ્યો અને આગળ ચલાવ્યું, “બહાદુર જેવી રીતે આરોહ અવરોહ લઈ સંજવારી વાળે છે તેને તમારા જેવી રૂપાળી સન્નારી કોઈ ડાન્સ-સ્ટેપનું નામ આપી ખપાવી દે અને પછી તારી YouTube ચેનલ પર અપલોડ કરી દે તો ય લોકો માની જાય બોલ. ગમે તે વિષય પર તું વિડીઓ બનાવીશ લોકોને ગમશે જ-” મેં એનો ઉત્સાહ વધાર્યો.

“હા હા હા….યુ આર વેરી ફની.” તેણે દિલમંજન સ્મિત ફરકાવ્યું અને માણેકલટને ઘોચપરોણો કરી મક્કમતાથી આગળ બોલી, “ઓકે ડન, બટ મારે આવા ડાન્સના સો ફો નથી કરવા, મારી YouTube ચેનલ દ્વારા આપણી સોસાયટીમાં અવેરનેસ આવે એવા પ્રોગ્રામ કરવા છે. સજેસ્ટ મી પ્લીઝ” સમાજસેવિકાના ભાવ તેના ચહેરા પર ઉભરી આવ્યા.

મેં આજુબાજુ જોઈ થોડું વિચાર્યું. અચાનક મે ફલૅટની બહાર રસ્તા પર બેઠેલી ગાયો જોઈ એટલે મેં હસીને કહ્યું. “જો પેલી રોડ પર ગાયો બેઠી છે તેના વિષે લોકોના મંતવ્ય લે, ગાયો માટે આપણે શું કરવું જોઈએ એવું રસ્તે નીકળતા લોકોને પૂછ, લોકો સાથે સીધા સંવાદો કર, રાજકારણીની પોલ ખોલ અને તારી YouTube ચેનલ દ્વારા જનતામાં જાગૃતિ લાવવાનો આ એક ઉત્તમ ઉપાય છે”

“તયે કરો કંકુના” કાકા એ અમારી વાત વચ્ચે સમજ્યાં વિના ફાચર મારી.

“કાકા, હજું ચાક પર પિંડો છે”

“એલા વેદિયા, હાંઢીયો તો ગાંગરે એવો જ પલાણાય, જે કામ કરવું વોય એનો બોવ વિચાર ના કરાય. તરત અમલ કરાય, આગે આગે ગોરખ જાગે” કાકાએ ચાલુ બસે ચડી દોઢા અવાજે દ્રઢતાથી પોતાનું જ્ઞાન ઠાલવ્યું.

“હં”

“યેહહહહહ, રાઈટ આઈડિયા….ચાલો આજથી જ શરૂઆત કરીએ આપણી YouTube ચેનલ.” શીતલી એ ઊંટ પલાણ્યો.

ક્રમશ:

 

eછાપું