“આવતી રહે મારી વાલુડી?’ ગરર. .”
“ ના ના નહિ આવું…એ છાપરે નહિ આવું. .”
“લે તું તો ગરબાએ ગાવા મંડી? હવે આવતી રે. . આપણે દાંડીએ નહિ તો પૂંછડીએ રમીએ”
“હૂસ.. હૂસ. ગરર. .. આંય બેસવાની મોકળાશ છે. પહોળી મઝાની ડસ્ટર છે. ઇ લોકો ક્યારેક જ બેસે,આપણા માટે તો લીધી છે!”
“આપણે તો ઠંડુ મઝાનું આપણું ફ્રન્ટીનું છાપરું વહાલું. પ્રાઇવેટ જગ્યા. ગમે તેમ કુદાય, નીચેથી ઉપર એક કૂદકે ચડી જવાય.આ તારે તો ઊંચે જવા હુડ પર થઈને..
હેં અલી, તારી પાતળી કેડ વાળી નાજુકડી કાયા એટલો કૂદકો કેવી રીતે મારી શકે છે? પેલી છેલ્લે પડી એ લેન્ડરોવર પર તું એવી ચડી જાય છે કે બીજી કુતરીઓ તો એ રીતે બંગલાની વાડ પણ ન ઠેકી શકે”
“બેસ મારા પુંછડીયા લાલીયા! બીજી કુતરીયું હામું ભાળ્યા કરે છે તે. મને તો ઓલી ગાડી પરે લખેલું સોરવે છે- કઠોર પરિશ્રમનો કોઈ વિકલ્પ નથી.”
“હાઉ હાઉ.. વાલુડી, તું તો કાંઈ બોલવા માંડી છે, કાંઈ ગાવા માંડી છે? મને તો કાંઈ કાંઈ થાય છે.. હમણાં આવું..”
“તે કોણ ત્યાં બેસવા કહે છે એકલા એકલા? આવ.
મૈને પૂંછડી જો ટકરાઈ અબતો આજા તું હરજાઈ..”
(તડબડ તડબડ કરતો શ્વાન છાપરેથી નીચે ઉતરીને એની વાલુડીને મળવા બીજી કાર પરથી છલાંગ લગાવે છે..)
“વીં. .વીં . . “
“કાં હું થ્યું ?” (પ્રેમિકા બે કાન અને પૂંછડી ઊંચી કરી જુએ)
“આ પાછળ હુડ પર કાંટાવાળું જાળું રાખી મુક્યું છે. પગમાં પેસી ગયું.”
“મુઆઓ આ એક સીડી પણ ફ્રી રાખતા નથી. કાર્યું પણ ઊંચી ને ઊંચી કર્યે રાખે છે. ઓલી ગેઇટ કને વેગન આર ઓસી હતી તો ન્યા આ તું કેસ એવી લ્યેન્ડ રુવર ને ફોરડ ને ઇવીંયું.. ને ઇની ઉપર્ય કાંટા! બે માળની બહું (બસો) રાખો. ની ઉપર તાર્યું ના ગૂંચળા. કોને હારું? બે દી ર્યે (રહે) પસી આપણે તો ચડી જ જવાનાં. રાતે તો નિરાંત જોઈએ ને, ઇ લોકો ઘરો બંધ કરી ઉપર સડી જાય સે ઇમ!
તું નિસેે નો બેહ, આંય આવતો રે,પગ ઘસ. મટી જાહે.”
“હું અહીં નીચે જ બેસું છું. તું આવ.”
“હું શું કામ આવું ડસ્ટર મૂકી ત્યાં ડસ્ટમાં બેસવા? અહીં એઈ ને મઝાનું પતરાંનું છાપરું છે, ઠંડુ ઠંડુ.. મારું પેટ ઠરે છે.” (છાપરા પર આળોટવા લાગે છે)
“ને અહીં તો મારા પગમાં લોહી વહે છે ને લ્હાય બળે છે.. તને દૂરથી જ જોવી પડશે.. માણવી પડશે.. આહા. માલિકણો પાયલ રણકાવે એમ તારી છાપરે ટકરાઈ વાગતી પૂંછડી.. સાંભળ્યા જ કરું. તુને પૂંછડી જો ટકરાઈ..
ઓય.. વીં.. વીં ..સત્યાનાશ જાઓ આ કાંટાળું ગુંચળું બોનેટ પર રાખનારનું”
(ધુળમાં પગ ઘસે છે)
“ એઇ .. લાલીયા. .મારી સામે તો જો?”
“ વીં..વી.. નહીંતો બીજે ક્યાં જોઉં છું? ઓ બાપ.. અરે રે.. આ ગાય ભેંસના પોદળામાં પગ પડયો .”
(આસપાસ નજર કરીને)
“ લે આવતો રે ન્યાં સામે. જો ઓલી કાર ઉપર કવર ઢાંકેલું છે. લે હું તો આ ઉતરી.આ એક કૂદ લગાવી અને પહોંચી ગઈ.”
“ જો તો ખરી, કાર પર ગોબો પડશે તારા કુદવાથી.”
“ તે એમાં થઇ શું ગ્યું ? છાપરે તો પડયો છે. આપણે નિરાંતે બેસાય એટલે. એ લોકો મઈં ઘુંસી જવાય એવી ડનલોપની ગાદીયું કરાવે છે તો આપણે આપણી બેસવાની સરખી જગ્યા નો કરીએં?’
“ જરાય નહિ. આ કાર પર તો નહીં જ. એ લોકો રોજ રોટલી આપે છે, ઘર પાસે બેસવા દે છે.”
“ તે લે, એક રોટલી આલે એમાં ખરીદાઈ ગયાં ? વધ્યું ઘટ્યું તો આપે છે.અરે આવતો રે મારા લાલીડા , મારા વાલીડા.. કહું છું તારી ધોળવી બોલાવે.”
“ મારી ધોળવી કહું તો.. તું મને રોજ ઉશ્કેર્યા કરે છે.. લે આ આવ્યો.
અરે, વોય..સરખા ચડાતું કે બેસાતું યે નથી. એક આ કવર વચ્ચે આવે છે! ઠીક છે. પોદળાવાળા પગ થોડા કવર પર લુછાઇ ગયા.”
“ તે બાકીના આ છાપરા પર ચડી ઈ જ કવર પર લૂછી લે. મસ્ત મઝાનો નેપકીન સમજીને. હવારે તો આંય ધોવા આવશે જ.”
(કવર પર પગ ઘસે છે.)
“ હાઉ.. હાઉ.. અરે આ તો ફાટ્યું!”
“હે મારા સ્વામી ભક્ત લાલીયા? એક રોટલીનું ઋણ ચુકવવામાં તું એટલો બધો ખરીદાઈ ગયો?”
“ધોળુડી, એક ચુટકી રોટીકી કિંમત તુમ ક્યા જાનો? હું આપું ત્યારે તો તું ખાય છે.”
“ એ..આઘો રેજે. આ સામેવાળીના ઘરની જાડી રોટલી.. ના ના ,વધેલા પરાઠાના ટુકડાએ પેટમાં ગરબડ કરી છે. અહીં તો તેં બગાડયું છે. લાવ સામે બીજી જૂની કાર પડી છે એની પર જઈ આવું. આમેય કાટનો રંગ મારા. .. જેવો જ લાગે છે. લે, આજે તો કવર પણ નોય? આમ જ રાખજે બાઈ.”
“ઊંહું.. મારે જોવાનું આ ?”
“તઈં પાછળથી સૂંઘે ને જોવે ને.. લે મારી પાહે બોલાવમાં બધું. અમને યે કઈંક લાજ શરમ જેવું હોય.”
“ ઊંહું.. છી..છી.. કેવું ગંદુ કર્યું? એ લોકો કેમ કરી સાફ કરશે? શું કહ્યું, પાણીથી? એ તો એમાં જ હોય ને? પણ.. પ્લીઝ.. વેર વસુલ થઇ ગયું એ કાર પર બગાડીને. આ દંડા સાથે … શું ઘસવા માંડી?”
“ પાછળ સાફ કરું છું. મને ખબર છે એના કારમાં વાગતા રેડિયોનો એન્ટેના છે. એ પણ ધોવાઈ જશે કારને ફુવારો મારશે એટલે. મેં તો મારી પછવાડી એ ઉભા સળિયા, એન્ટેના કે જે કહો તે, એની સાથે ઘસી સાફ કરી નાખી. … એઈ..મારા લાલીયા , આમ તો જો.. અરે ઈ બધું તારા હાટુ તો કર્યું છે! એને સાફ ન કરત તો તારું શું થાત?”
“ ચાલ ચાલ. આવી જા જલ્દી એટલે અહીં આ કવર પર ગોઠડીઓ માંડીએ. બપોર થવા આવ્યા છે, છાપરાં હવે ધગધગશે. જો સમજ. રાતે ઠંડીમાં કવર વગરની કાર ગોતવાની ને ગરમીમાં કવર વાળી .”
“ લે તું તો બહુ ગનાનની વાતું કરછ ને કાઈં ? પણ એવું નથ્ય. જો, શિયાળામાં છાપરું ઠરે તો કવર પર, ઉનાળામાં છાપરું ધગે તો કવર પર. ઈ બગડે તોય વાંધો નૈં , ધોવાઈ જાય. બાકી બેસીએ તો છાપરું તો ગોબાય . હા, ગોબાઉં તો પડે. ઈ તો વાંદરા પણ કૂદીને ક્યાં નથી પાડતા ને આ રસ્તે આજુબાજુ કાર્યું હાંકતા બીજા ‘વાંદરાઓ’ સાઇડમાં અડાવી ક્યાં ગોબા નથી પાડતા? તો આપણે એક નાનો ગોબો પાડીએ એમાં હું ઈનું લૂંટાઈ ગયું?”
“ જો ધોળી, હું તો આ સોસાયટીમાં સારા લોકો વચ્ચે મોટો થયો છું. મારું ચાલે તો નીચે લોકોના ક્યારામાં જ બેસું.પણ કમ્પાઉન્ડોની વંડીઓ આડાં કુંડાઓ મુકી એ રસ્તા પણ બંધ કરી દીધા છે. રસ્તે બેસું પણ કોઈ ને કોઈ સ્કૂટર કે બાઈક આવે અને ઉઠવું પડે. એટલે આ કારો પર બેસું છું કવરો બિચારાં સાચવીને ઢાંકે છે તે કાર સચવાય.”
“ઈમ હું લેવા ઢાંકણા જેવાં કવર્યું એટલે લુગડાં સડાવી રાખે છે? ઇમ કવર ચડાવે કાર્યું ના કલર બસતા હશે? ઇમ માનતાં હોય તો ખાંડ ખાય છે. આપણને રોટલી નાખતી સોડીયું ગોરી ને દેખાવડી હોય તો કપડાં ઓસાં પેરે ને જાત ઉઘાડી વધુ બતાવે પોતાને. ઇમ કાર રૂપાળી હોય તો કવર વન્યા જ હારી લાગે.હમજ્યો મારા હુધરેલા શ્વાન?”
“અરે કાર તો એ લોકોને સાચવવી પડે આપણી જગ્યાઓની જેમ. રોજ રોટલી ખાઉં છું તે હું તો સાચવું હોં! પવન નહીં સાચવે. એને ફુગ્ગાની જેમ ફૂલીને ઉડતું , ક્યારેક ઉડીને દૂર પડી જતું અટકાવવા ઈંટ મૂકી હોય તો એ ઈંટ ઉછળીને કાર ઉપર જ પડવી, એમાં ગોબા પડવા,.. આ બધું નથી જોવાતું એટલે તો હું ઊંચે કાર પર બેસું છું. તું પણ સાચવતી હો તો લોકો બે રોટલી વધુ આપશે.એ બધા સારા માણસો છે.”
“ ઓહો.. બહુ મોટો હારા માણહું વચ્ચે મોટો થયો. તઈં અમે શેરીમાં જન્મ્યાં એટલે ખરાબ માણસ? આ તારી વાંહે હાલી નોતી આવી. તું મને વાંહે લાળ્યું પાડતો લઇ આવેલો.” (બે પગ વચ્ચે માથું નાખી આંસુ લૂછે)
“ અરે પણ.. હું તો સાચવીને બેસવા જ કહું છું. “
“ તે ઈ લોકો કવરૂં હું લેવા ઢાંકે જ સે? આ હું ધોળી રુવાંટી વાળી સઉં તો જ તું મારી વાંહે ગાંડો થ્યોતો. એમ જિમ હારી કાર હોય ઇમ ઈને ચામડી હોતી દેખાડવી હારી. કવર તો આજ છે ને કાલ નથ્ય.”
“ તે કાલે પણ કાર સારી રહે તો આપણે જ વધુ નિરાંતે બેસી શકશું. ભલે રહયાં કવર.”
“ એ ઉપદેશ આલવા વાળા, જો ઓલો સાંઢ આવે સોસાયટીમાં. ભાગ.”
( કૂતરો કવર નીચે લપાવા જાય છે, કવર ઊંચું થતું નથી એટલે પંજો મારી ખેંચે છે અને લીરો મોં માં લઇ ફાડી કારને પંજાથી સ્ક્રેચ કરી કવર પાછળ લપાય છે. કુતરી બીજી ફાટેલાં કવર વાળી કાર પર ચડવા જાય છે અને કવર એના પગમાં ભરાય છે, તે પડે છે. ગુસ્સામાં એ કવર મોંએથી ફાડી ખેંચી લાંબા લિરા કરી નાખે છે.
દોડી આવતા મોટા બળદનાં શીંગડાંમાં કવરનો ચીરો ભરાય છે અને એ ડરીને દોડતો ભાગવા જાય છે, કાર સાથે અથડાય છે. કારની સાઇડે મોટો ગોબો પડે છે. કવર એના મોં પર આવી જાય છે, એ ભાંભરતો કવર ખેંચી ભાગે છે. કૂતરો બીજી બાજુથી નીકળી જોરથી ભસતો ભાગે છે ત્યાં કોઈ અજાણ્યું કૂતરું એક ખૂણે બે પગ વચ્ચે પૂંછડી દબાવી કાર પાસે ઉભેલી ધોળી કુતરી તરફ દોડે છે, એની સામે ભસતો લાલીયો કૂતરો પગથી જમીન ખોતરવા માંડે છે, આવેશમાં કૂદકો મારી બીજી કાર પર ચડી જાય છે, ફરી પગ ઘસતાં એનું નવું જ કવર સીધા પટ્ટામાં ફાટે છે. કૂતરો ફરી નીચે કવર ખેંચતો કૂદકો મારે છે અને એ નવા કુતરા સામે ધસે છે, કુતરી કોઈ બાઈક પાછળ દોડે છે અને ડઘાઈને આગળ કોઈનો એંઠવાડ પડેલો સૂંઘતો ને ખાતો બળદ એ લોકો સામે જોઈ રહે છે. ત્રણે કૂતરાં પગ ઘસતાં ભસવા લાગે છે. નવો કૂતરો પગ ઘસતો અને ભસતો આગળ ધસે છે.લાલીયો કૂતરો કૂતરીની આગળ રહી નવા કુતરા સામે પ્રતિકાર કરતો ભસે છે , કુતરી બે પગ વચ્ચે વધુ જોરથી પૂંછડું દબાવી થોડે દૂર ભાગતી એ નવા કુતરા સામે ભસાભસી કરી મુકે છે. નવો કૂતરો કૂદીને એક નવી નક્કોર લેન્ડ રોવર કારનાં પૈડાં પર પરાણે ઊંચો થઈ પેશાબ કરે છે. એ કાર સુંઘી ,એના પર ચડી એ લોકો સામે ભસતો ચેલેન્જ આપે છે.પોતાની સરહદ બતાવવા કૂતરો કુતરી એક એક કારનાં ટાયર પર પગ ઊંચો કરે છે,પેલો કૂતરો વટથી નવી કાર પર ચડી, બેસી વિજેતાની અદાથી મોટેથી ભસ્યે રાખે છે અને આકાશ સામે જોવે છે.
કારોના કવરોના લીરાઓ આમથી તેમ ઉડી રહ્યા છે.
eછાપું
તમને ગમશે: ફેન થિયરીઝ – જયારે ફેન્સ પોતે વાર્તા લખવા લાગે છે ત્યારે…
